Een vraag die me gesteld werd. Evenals de opmerking: maar jullie zijn toch van het wandelen? En wat is het doel van jullie toch? Goeie vragen naar drijfveren, waarom willen we dit?
En meestal reageer ik wat algemeen. Omdat het kan. En dat is ook zo. Zou het niet kunnen (wb werk, financien, fysiek, mentaal) dan houdt het op. En dat is ook prima.
Maar dat kan toch niet het enige zijn?
Merkte een scherpe luisteraar op.
En dat klopt!
Ik merk dat ik wat voorzichtig ben, zoek naar woorden, die weergeven wat er in mij leeft. Woorden kunnen zo groot klinken. En tegelijkertijd, doe ik toch een poging. Om je een inkijkje te geven en misschien een spiegeltje voor te houden.
Het is enerzijds iets, wat bij mij en ons past: avontuur en vrijheid. Ook in de familielijn terug te zien, overigens. Meegekregen in de genen, maar ook gevoed door eerdere ervaringen en het samen leven met Jan.
Maar ook dat is niet het enige… Het is een diep geworteld verlangen, met een groot woord misschien wel roeping, maar dat klinkt gelijk zo groot.
Tegelijkertijd is roeping niet meer, dan luisteren naar die stille woorden in je hart
Vanuit dat diepgewortelde verlangen, vanuit die stille woorden in mijn hart, maak ik keuzes. Keuzes die afwijkend kunnen zijn, maar die ik doe in geloof, in vertrouwen, omdat ik denk dat dat is wat ik te doen heb. Overigens kan die stille stem weer horen, soms wel een hele worsteling zijn. Zeker als ik mezelf wat verloren heb door wat dan ook… Maar die stille stem blijft. Soms overschreeuwd. Soms overschaduwd. Maar Hij is daar. En soms is hij hoorbaar door de ander. Als kritische tegenstem. Of als aanmoedigende vriend.
Die keuzes zijn voor iedereen anders. Maar wat we wel allemaal hebben; die stille stem, dat diepe verlangen, die roepingen. De vraag is – wat doe je er mee? Durf je er naar te luisteren? Maak je er tijd voor om er op af te stemmen?
Ik geloof dat we als mensen onderweg zijn, slechts voorbijgangers in dit leven. En dat onderweg zijn maken we deze reis weer concreet. Oog en hart voor wie en wat er langs komt. We weten niet wat zij ons brengen en wat wij te brengen hebben. Maar dat het wat brengt, is zeker.
En daarbij stemmen we af op onze waarden, wat vinden we belangrijk. Voor dit jaar stond hoop op de prioriteitenlijst; groeien als opvoeders & klein leven met het gezin. En dan komen er soms dingen samen; het avontuur, die stille stem, groeien in onze waarden, pelgrims hier beneen.
Oh en waar kan jij vooral je hart ophalen? Voor mij is dat in de natuur. In het buiten zijn, in weinig balast hebben, alleen dat wat je nodig hebt.
Dus ja, hoe kan dat beter dan als gezin onderweg zijn, op de fiets, in de natuur.
En wat betreft die vraag over wandelen. Dat klopt. Dat hebben we overwogen, maar én voor Olov niet uitdagend en afwisselend genoeg én teveel kilo’s mee te slepen met twee kinderen. En hoe het dan de fiets werd? Die keus was snel gemaakt. Na een avondje met vrienden over campers praten, kwamen we tot de conclusie; maar we houden van in beweging zijn, buiten zijn, primitief leven, weinig spullen… wat moeten we dan met die camper?
Moraal van het verhaal: Ja, we gaan omdat het kan. Maar we gaan ook, omdat er een stille stem is. We gaan omdat we mogen.
ps met dank aan Anki aan een avondje camperpraat, met dank aan vrienden en familie die ons aanmoedigde, met dank aan alle kritische vragen, die ons alleen maar aanscherpten, met dank aan mensen die doorvragen.
Wil je dit blijven volgen? Dat kan:
Voor verhalen en foto’s
– facebook
– instagram
Voor de route en afstanden:
– strava
Voor blogs en nieuwsbrieven: deze website.
Goede reis Jan , Jantien, Olov en Levke! Ik volg het graag … het vervolg 🧡
Mooi dat jullie dat doen. Prachtig en bewonderenswaardig.
Tegelijk roept het bij mij allemaal praktische vragen op. Zijn jullie nu al weg of gaan jullie later? Hoe doe je dat met overnachten? Waar leef je van?
En wat gebeurt er in die tijd met jullie huis? Vragen hoef je niet te beantwoorden maar ik merk dat ik gelijk in mijn denken zit
Ha Dineke! Leuk deze reactie en vragen!
We zijn nog niet weg, hopen eind juli / begin augustus te vertrekken. We gaan in onze tent overnachten. En we hebben het geluk wat overwaarde op het huis te hebben, waar we van kunnen leven (naast wat spaargeld). En ons huis wordt verhuurd.
En hoe het allemaal werkelijk gaat zijn, geen idee. Kan ook zomaar dat we onze plannen aanpassen… als een van ons het toch niet leuk vindt, of als er … ik weet niet wat… zich voordoet… We houden je op de hoogte!
En lekker vragen blijven stellen!
Groetjes! Jantien