Chaotisch gezin en stilte

De eerste maand!

Onze Levke is alweer ruim 1 maand! Geniet ervan. Dat horen we vaak. En ja, dat doen we ook. Volop. En tegelijkertijd…. Lees maar mee

Het begon die 6 oktober, de bevalling. Dat ging snel, het was spannend of Jan op tijd thuis kon zijn. Maar gelukkig kon hij het nog – net – meemaken, net als de verloskundige, wel zo fijn. En dat was de eerste rollercoaster. Fijn dat het zo goed en snel was gegaan, maar ook nog wat verwerkingstijd nodig. Ze was er opeens echt.

En toen de kraamweek – doordat Jan de eerste 5 weken heeft vrij genomen – kon ik me daar helemaal aan over geven. Ergens de tip gelezen om echt zoveel mogelijk op bed te blijven, deze ter harte genomen. En dat beviel me. Ik had een heerlijke eigen bubbel, waar mensen soms even bij mochten en konden en waar ik me ook weer in terug kon trekken.

Vervolgens… vanaf dat moment.. gaat de rollercoaster vrolijk en minder vrolijkt voort…. Alsof de bevalling al een voorteken was. Zo gaat het eruit zien. Geef je maar over, er zit niet veel anders op (oké, hier en daar een bewuste actie, of adempauze kan helpend zijn).

Het gewone leven diende zich weer aan, we keken er naar uit, aan het einde van die kraamweek. En tegelijkertijd denk ik regelmatig… het gewone leven? Waar is dat gebleven? De eetmomenten verlopen vaak chaotisch, regelmatig vloog er iets over de tafel, of was het een herrie van jewelste en dat met maar 4 personen. En ons eerste uitje naar het spoorwegmuseum waren we even vergeten dat een extra set schone kleren handig is met spuitluiers. Of die keer dat we een middagdutje wilde doen, maar Olov opeens bedacht niet te gaan slapen. Of vergeten dat Levke nog ‘even moet drinken’ op het moment dat je net weg wilt gaan. Of teveel verwachten van een tweejarige jongeman. En dat dan gaande weg je weer realiseren…

Of te wel… ons gewone leven is een chaosje. Waar we ons tussendoor bewegen, proberen oog voor elkaar te hebben en af te stemmen, boodschappen te doen, te eten, slapen, drinken, ruzies bij te leggen, begrip te tonen voor een stuiterend en auto’s gooiend tweejarige jongetje en een baby met krampjes en speenweigeraar te troosten en helpen, een paars aangelopen kind in bad te laten ontspannen en samen in alle plassen te stampen met een ander kind. Dat is ons gewone leven. Dat duizelt ons soms. En ik laveer hier tussendoor, op adrenaline, op dat het gewoon goed met me gaat en soms een flinke huilbui, omdat ik me toch wel moe en geleefd voel. En voer gesprekken met vriendinnen, iemand die zich afvraagt wanneer je weet of je wel of geen kinderen wilt. En naar aanleiding van mijn verhalen, dreigt af te haken. Oeps… ben ik te negatief, te eerlijk, vind ik het dan alleen gedoe> Maar dat moment dan dat we met zijn vieren in de auto zitten, Olov zingend achterin, Levke tevredenaan het slapen, ik mijmer wat en Jan toert ons in ons heerlijke autootje. Wat voel ik me rijk gezegend. Dankbaar! Intens gelukkig.

En nu de eerste week dat Jan weer aan het werk is. Ik ben alleen met Levke thuis. Er is rust. Tijd om stil te staan en te reflecteren. En ja, het gaat met ups-and-downs, dit doolhof wat ook gewoon leven is. Besef weer dat het goed is om stil te staan, in te zien dat alle ballen hoog houden, niet altijd hoeft, het soms goed is om even los te laten en toe te geven dat het naast genieten ook pittig is. Ademruimte. Bewust genieten, stil staan en voelen.

En dan weer overgeven aan de chaos. De huilbuien, nee-buien, verwijtende buien… om toch te beseffen; we hebben het goed.

Oh en als je dit leest en je hebt nog tips voor wat meer rust, pais en vree… laat het gerust weten. En tot die tijd, geven we ons over aan deze intense, genietvolle en chaotische tijd.

Stilte

Voor wie het leuk vind om te weten en zelfs mee te doen. Eerder had ik een jaardoel met 2021km wandelen. Dit is mede dankzij het lopen van een krijtlandpad en het kloosterpad heel goed gelukt. Ik denk er over om in 2023, 2023 uur stil te zijn. Om zo bewust ademruimte te blijven creëren, omdat ik benieuwd ben wat dat me gaat brengen, wat er in de stilte gaat zijn. Mede geinspireerd door Rick Timmermans. Verlangend naar weer opnieuw met meer aandacht leven. In deze stilte mag ik; stil zijn, schrijven, wandelen en instrumentale muziek luisteren. Doe jij mee?

Meer over dit en bewust leven vind je op onze website. Vanaf januari hopen we weer wandelingen te organiseren en weekenden met stilte of andere vormen van bezinning (voor individuen, stellen en gezinnen.) Wil je op de hoogte blijven, meld je aan voor een nieuwsbrief.

En Jan heeft onlangs wat gepost op LinkedIn – over een wandeling laatst. Ook dit raakt aan Zinnig Onderweg

Hoe zorg jij ervoor dat je bewust en met aandacht blijft leven. (en dat kan ook zijn dat je je bewust even overgeeft aan de chaotische tijd waar je in bevindt )