Schreef ik over mijn ‘zoeken’ naar pais en vree in een hectisch en chaotisch gezinsleven… nav een veel gehoorde opmerkingen bij de geboorte van onze kleine dame, namelijk ‘geniet ervan’. Nu het vervolg… geniet ervan!
Hier en daar heb ik of beter gezegd neem ik 😊 meer tijd en rust… om wat te mijmeren, stil te staan, terug te kijken, in het nu te zijn. En word ik verrast door de ene na de andere les, bemoediging en diepere onderstroom. Een greep uit wat er voorbij kwam.
1. (H)erkennen!
Van ’ik red het wel’ maar ook ‘het is best wel intens’ was een eerste stap die mij ruimte gaf. Daar begon het… de bemoedigingen doordat iemand zei ‘maar dat is wel aan jou besteed’ toen ik vertelde over de uitdagingen die een tweejarige jongetje voor mij met zich mee brengen. De (h)erkenning van anderen over de bijzondere taak van ‘opvoeden’. ‘I know’ zei iemand me gisteren. Met een blik van herkenning. Gesprek met een vriendin, over dat er Iemand is, die alles in de hand houdt, wat alles weer in een ander perspectief zet. En dat is fijn in deze onrustige tijd of dat nu in ons gezin is, of in het groot in onze wereld. En God vooral ook in het alledaagse te zien en aanwezig is (zij was geinspireerd door dit boek; Liturgie van het alledaagse).
2. Zoek je bronnen
Deze eerste ademruimte hielp me te herijken. Waar wil ik me door laten voeden. Wat inspireert me? Tijdens de vele voedmomenten van Levke, begonnen met podcasts luisteren. Eentje over vriendschappen. Een ander over bomen en verwondering over de lessen die zij ons te vertellen hebben. Dat je bomen hebt die in het licht (zeg maar… op het podium) willen staan… of in de schaduw ‘onder de bladeren van andere bomen’ het beste tot hun recht komen. Waar herken jij je in? En nog veel meer! Luister zelf maar hier.
En dan verassend genoeg, ook nog tijd hebben om uitzendingen over ‘kloosters’ te kijken. Weer opnieuw geïnspireerd en aangezet tot stilte en leven in gemeenschap. Zo hoorde ik ‘door stilte, valt de gruis die ruis is op de bodem en hoor je wat echt belangrijk is’. Of ‘van meerdere afgehaakte gelovigen, dat ze verrast waren over de kloostergemeenschappen ‘hier mag ik zijn wie ik ben’ (overigens herken ik dit vanuit mijn eerste kloosterbezoek, hier meer over te lezen) Dit heeft me toch weer positiever gestemd over het geloof, merkte iemand op. En het samen leven met anderen ‘geeft ruimte om samen mee te kunnen betekenen voor anderen’. Benieuwd? Kijk op NPOstart naar kloosterserie of kloostergasten.
3. Oke, nog een laagje eerlijker!
Bovenstaande is natuurlijk al waardevol – delen, herkenning, bemoediging en je bronnen zoeken. Maar eerlijk is eerlijk, daaronder zat ook iets van teleurstelling in mezelf. Ik wilde graag anders. Beter. Leuker. Liever. En daar stond ik kijkend naar het water bij een watervalletje en zag een eend…die hard zijn best deed tegen de stroom in te zwemmen. Daar viel een kwartje… en een eerlijke blik naar mezelf, teleurstelling over ‘elke keer die hoge lat niet halen’. Als ik nu eens mee ga bewegen, tevreden zijn, voortkabbelen… Verademing.
Genoeg is genoeg. ‘als iedereen schoon, gegeten en met wat aandacht ’s avonds weer in bed ligt’ is dat al heel wat! Zo werd me verteld.
4. Maar hoe dan… toch echt tevreden zijn?
Gisteren hebben we Levke laten dopen. Door hier naar toe te leven, over in gesprek te zijn met elkaar, met anderen, met de dominee die de dienst leidde… nog meer bemoediging.
Eigenlijk is dit de kern, waar ik een beetje vanaf was gedwaald. Te druk met leven, het goed doen, alle ballen in de lucht. Te weinig leven vanuit Gods idee over ons leven. God die zegt – wat mij betreft – door het dopen, of nog eerder, bij het ontstaan van het leven. ‘Ik wil dat jij er bent, ik houd van jou, je bent mijn geliefde kind. En daar weer uit te komen. God is de Eerste, Grootste, Aanwezige, Die heeft ‘vergezichten’ met ons leven. Komt tot Uw doel met ieder van ons. Dan voel ik me gedragen, vrij om te Leven. In verbondenheid met anderen. Dan voel ik me uitgenodigd om te zijn in al mijn kwetsbaarheid en gaven.
5. Durven zijn….
Vroeg ik me vorige keer af ‘hoe dan, genieten?’…. ben ik nu verwonderd.
Over wat er in twee weken tijd te ‘genieten viel’. En nog steeds is het hectisch, chaotische, niet altijd even liefdevol in huize van den Brink. Maar ik kan weer verder kijken. En zo durf ik weer te leven.
En uiteindelijk is dit het bijzondere en misschien wel meest genietvolle van intense tijden. Waarin je het soms even niet weet. Het veel is. Dat je geleefd wordt. Als het lukt, als je het durft om een stap opzij te zetten, om te luisteren naar wat er in je leeft, als je durft op te merken wat er tot je komt… dan kan er zoveel bemoedigends, rijkdom, wegwijzers, vriendschap en vreugde voorbij komen. Zomaar, omdat je durft stil te zijn en staan. Durft de delen in je kwetsbaarheid. Durft te erkennen, wie je eigenlijk bent. Durf jij je weer over te geven, aan het Leven. Aan Zijn leven.
6. En tot je bestemming komen!
Ik ben er van over getuigd dat je zo het meest tot je recht komt. Als je durft te leven, durft te erkennen wat voor jou als jouw ‘bijzondere bijdrage’ aan deze wereld voelt. Voor de een is dat gastvrij zijn, voor een ander die oude buurvrouw, of de vergeten kinderen, of duurzaamheid. Maar allemaal hebben we een taak, opdracht, roeping. Hoe je het ook noemen wilt.
En voor mij cirkelt het rond thema’s als; leven volop met alle facetten, samen zoeken, iets met stilte en een leefgemeenschap…in de wetenschap dat God er is.
En dan is het extra bijzonder als juist afgelopen tijd mensen ‘opeens’ tegen ons zeggen, ook een droom hebben om te leven in een woongemeenschap’ die we binnen kort hopen te ontmoeten, of ons zeggen ‘moeten we als protestanten niet iets met de leeglopende kloostergemeenschappen’. Ja! Voel ik dan diep van binnen. Dat is waar ik me voor in wil zetten. (ps benieuwd naar meer hier over, zie onze website www.zinnigonderweg.nl)! .
En jij?
Vraag jij je ook af, hoe te genieten? Wat jouw bestemming is? Waar God uberhaupt is? Of dat geloven zin heeft…
Begin met erkennen… en zie wat er op je pad komt.
Geniet ervan! Van dit leven.
Ps en vanaf januari gaan we weer activiteiten organiseren om jou te helpen stil te zijn en te zien wat dat je kan brengen. Ga je mee wandelen of het klooster in? Laat het ons weten! Welkom!
