Een paar jaar geleden tijdens het kloosterweekend. We hadden net de workshop ‘schrijf je droom’ gehad. Zoals ik elk weekend ook zorg dat ik met iedereen ook een 1-op-1 gesprek heb, ook dit weekend. Aan de wandel met deze dame. Tja, zegt ze, vertwijfeld: Ik heb dat dus niet. Dat ik een droom heb. Dat ik ergens heel graag voor wil gaan. Of nog iets wil doen of bereiken. En dat maakt het lastig. Ik ben toe aan een nieuwe stap, maar ik weet niet welke. Wat nu?
We praten door en ik vraag haar; wat zijn belangrijke waarden voor jou. In je werk, in het omgaan met anderen, in je vrije tijd, in je gezin?
Aandacht! Dat is het.
een kloosterdeelneemster
Ze weet het antwoord gelijk. Dat is wat ik echt belangrijk vindt. Dat is het kernwoord. Dat ik tijd en aandacht heb voor de dingen die ik doe. Dat is haar droom.
En haar Spoedeisende Hulp baan, zet die aandacht vaak onder druk. Lange tijd was het een prima baan. Maar ze is toe aan een andere stap. En al wandelend, pratend en bezinnend tijdens het kloosterweekend, krijgt ze het helder. Dat kernwoord ‘aandacht’ gaat mee terug naar huis haar dagdaaglijkse leven in. Samen met een werkboek. (zie onderaan dit artikel)
En nu een jaar later heeft ze die nieuwe baan. Doordat ze bij alle sollicitaties die voorbij kwamen, het toetste aan haar kernwoord, haar waarde: voel ik voldoende ruimte om de dingen met aandacht te kunnen doen.
In het gesprek met Joeri, een reiziger die we gister tegenkwamen stelde ik de vraag. Wat ik wil vasthouden uit deze reis? En Joeri wist het antwoord; Dat ik afgestemd leven op mijn eigen waarden en niet op ‘wat ik denk dat ik moet om anderen te plezieren of omdat het zo hoort’.
Verschillende keren schreef ik over ‘zet die stap’ in de story’s van ons reisaccount Gezin.Onderweg (9 september bijvoorbeeld). Ik vroeg aan volgers op insta.
Wat wil jij nog graag doen, maar durf je niet, weet je niet of je ’t kunt of echt wilt.
een vraag voor jou…
Ik kreeg verschillende reacties. Mensen die juist vastbesloten zijn. Ik zet ga sowieso die stap. Hoe ik het ga regelen weet ik nog niet, maar ik ga! Maar ook mensen die wel iets willen, maar toch geen stappen (durven) zetten. En ook mensen die helemaal geen idee hebben wat een volgende stap kan zijn.
In onze maatschappij lijkt het er soms op dat je geluk afhangt van of jij alles uit het leven haalt wat er in zit. Daar geloof ik niet in. En het hoeft trouwens ook niet te betekenen, dat je allemaal een grote stap moet zetten…naar die nieuwe baan. Of naar die grote reis. Of…
Het mag ook zijn, dat je erachter komt, het is goed zo. Of ik mag juist meer loslaten. Ik mag juist kleiner leven.
Met zet die stap, bedoel ik – als je ergens weet dat je een stap wilt zetten – doe het. Maar nog belangrijker, zorg dat je je waarden scherp hebt! Het gaat erom dat je doet wat jij mag doen en dat jij bijdraagt waar jij aan wilt bijdragen. (Victor Frankl, Schrijver van de ‘zin van het leven’ zegt hier trouwens hele zinnige dingen over in zijn boek).
Zinnig Onderweg zijn is voor iedereen anders. Voor mij is de Bijbel mijn inspiratiebron. Daar zie ik al die verschillende levens afgetekend, allemaal kinderen van God, allemaal van betekenis. De een heeft de grote taak om een heel volk door de woestijn te leiden. De ander, wat mag juist wat rustiger aan doen; Martha, Martha, leg je bezem neer. Het een is niet beter dan het ander. En wat ik hieruit haal. Is dat je mag leven naar jouw waarden en naar waar jij toe geroepen wordt (helpend boek; Volg je roeping, John {P Schuster). Waarbij roeping niks anders is dan die stille stem in je hart, dat verlangen wat je hebt volgen. Niet omdat je persé denkt dat je er goed in bent, maar omdat dat is wat je graag wilt doen om de wereld wat mooier te maken.
Zinnig Onderweg zijn, betekent dus leven met je hart en leven naar je waarden. En waarom ik niet geloof dat het erom draait dat jij er vooral gelukkig van wordt. Ik geloof dat leven met je hart altijd én ten dienste van jezelf én ten dienste van je omgeving en tot eer van Hem die ons liefheeft. Oh! En ik denk dat het vaak gepaard gaat met ‘uit je comfortzone’. Dus niet doen wat iedereen, of jijzelf, of wie dan ook verwacht. Maar grenzen verleggen, leren, kwetsbaar zijn en zo groeien tot wie je mag zijn. Dat is misschien niet altijd fijn, maar de wereld wordt er wel mooier van.
En het hoeft ook niet altijd ‘goed’ te gaan. Fouten maken mag. Of bijschaven. Waarom niet gewoon weer opnieuw beginnen?
Waar wil jij aan bij dragen in het leven? Zet die stap!
een oproep voor jou!
Hoe vind je nu antwoorden hierop? Ik deel wat dingen die mij hebben geholpen:
Lees boeken die je hart raken, die iets in beweging zetten:
Voor mij zijn dat bijvoorbeeld deze boeken:
- Zin van het leven van Viktor Frankl
- De keuze van Edith Eger
- Roeping voor je leven van John S Chuster
- Op eigen kracht van Zoe Agasi
(ps en kom je niet aan lezen toe, maar wel aan insta, volg dan die insta-accounts die iets in je aanwakkeren.)
Schrijf je droom uit! (ga een keer mee op kloosterweekend, daar bied ik deze workshop aan :-), nog wel even wachten, want voorlopig nog op reis). Echt, eenmaal aan papier toevertrouwd, kunnen dingen verder groeien, scherper worden, duidelijker. En soms wist je geen eens wat je allemaal in je had en beland het zomaar op papier.
Zoek een coach: als je er alleen niet uitkomt, maar wel voelt dat je stappen wilt zetten. Ook ik heb verschillende keren aan de bel – moeten en willen – trekken. Soms was het echt nodig, omdat het niet goed met me ging. Soms zocht ik iemand, omdat ik dingen meer scherp wilde krijgen. Zoek iemand waar je je veilig bij voelt en waar je voelt dat ze vooral het goede met je voor heeft.
Praat er over, delen helpt je verwoorden, scherp krijgen. Toen wij vertelden dat we gingen fietsen reageerde bijna iedereen die ons goed kent; Past bij jullie. Dan weet je dat je iets doet, wat klopt. Anderen kunnen soms ook schaven, door kritische vragen te stellen; maar…denk je dat je kinderen hier blij van worden? Of maar waarom fietsen? En dat is ook prima, laat maar komen en ontdek wat je antwoorden zijn.
Als je het niet weet… Als je geen helder plan of doel of droom hebt, kies dan die paar woorden. Woorden die voor jou belangrijk zijn, die je waarden zijn. Zelf kiezen wij (biddend) elk jaar een paar woorden uit die we dat jaar aandacht willen geven. Door het jaar heen, maken we onze keuzes door elke keer terug te grijpen op die woorden. Voor dit jaar was dat onder andere het woord ‘klein leven’. Toen, omdat we voelden met de komst van Levke, dat we niet veel meer van onszelf konden vragen. Niet wetend, dat we nu in september al fietsend door het leven zouden gaan. De keuze om wel of niet te gaan fietsen, hebben we naast het woord ‘klein leven’ gelegd. En op meerdere fronten past het!
Wil je hier nu verder mee? Ik heb een werkdocumentje gemaakt, wat je kan helpen om te leven naar je waarden. Ben je hier benieuwd naar, neem contact op, dan stuur ik het naar je toe!