#Durftevragen
Op aanraden dit boekje gehaald bij de bibliotheek. Een van de weinige dingen wat nog gewoon kannen. In een bibliotheek tussen boeken snuffelen. Een waar uitstapje. Een stapel films gaat mee naar huis, waaronder een aanrader ‘the forgiven’. Hoe Desmond Tutu zich inzette voor het einde van de apartheid en met zijn commissie ‘waarheid en verzoening’. Inspirerend. Om te gaan voor dat waar jij in geloofd. Zonder deze mensen en deze insteek – doen wat jij te doen hebt – zou de wereld er heel anders uit zien.
Terug naar dat boek, #durftevragen. Nog maar een klein stukje gelezen. Maar er werd iets in mij aangewakkerd. Hier word ik blij van.
Las bij iemand het woord ‘murw’ over deze corona-lock-down tijden. Over hoe het kan voelen. Van Dale zegt over ‘murw’—bereid om alle tegenstand op te geven. Ja, dat herken ik. Ik heb er geen zin meer in. Dat mezelf bij elkaar rapen, dat doorgaan met plannen maken, terwijl ik weet dat het maar de vraag is wat er door kan gaan, dat doen alsof het leven doorgaat, ondanks dat het lijkt stil te staan. Murw geslagen. Heerlijk, als iemand anders woorden geeft aan wat je zelf ervaart. Ik ben niet alleen. Ik ben niet de enige.
Ik ben nog niet helemaal lam geslagen… ook al voel ik me dolend en doelloos, twijfel ik over van alles en verlang ik naar een oneindig gevoel van samen… ik wil iets… ik heb zin in iets! Zo dwaal ik rond op websites over de Corfutrail, bouw ik verder aan onze visie voor de ‘pleisterplaats’, denken we na over wonen op een eiland…. Zo droom ik wat af. Het helpt me, om deze tijden er ook te laten zijn.
En wat heeft dit boek er mee te maken? Ze schrijven over sociale overwaarde. En stellen…stel nu dat iedereen zijn verlangenlijstje zou delen. Stel dat je ergens inzichtelijk kunt maken, wat jij nog te wensen hebt, maar ook waar jij goed in bent, wat jij kunt missen, wat jij wilt weggeven, waar jij meer wilt hebben. Een soort marktplaats, maar dan in diensten of spullen die jij niet meer nodig hebt. De sociale overwaarde, herverdelen. We hebben allemaal teveel van iets en allemaal te weinig van iets.
En ik zag het voor me… allerlei verlangenlijstjes. ‘ik wil graag op vakantie in Amersfoort’, ‘ik wil graag nieuwe schoenen’, ‘ik wil graag meer samen’… en dat dan de ander dan zegt. Ik heb nog nieuwe schoenen die ik niet hoef. Of … ik ben ook alleen. Dan kunnen we samen.
Stel dat de wereld hieruit bestaat… ik wil reizen op Corfu en iemand uit Corfu wil misschien wel iets van wat ik heb.
En stel dat we dit massaal gaan doen…Iedereen zijn verlangenlijstjes delen. Ik heb er wel zin in om te zien waar ik jou mee kan helpen. Of misschien weet ik iemand anders.
Nu weet ik weet vaak helemaal niet wat jij wilt. Mijn buren trouwens lijken dat wel te weten; vaak krijg ik kipsaté op een zondagmiddag, als ik eigenlijk moet gaan eten koken, maar geen zin heb, of ik krijg een zak met bonen, omdat de buurman zijn groentetuintje vol zet, maar het zelf niet op eet, of ik krijg een broek, omdat de buurvrouw vind dat ze teveel koopt. En ik liep nog altijd in mijn zwangerschapsjoggingbroek in huis te relaxen… dus die nieuwe broek was welkom.
En mijn verlangenlijstje? Alhoewel ik toch zeker een tevreden mens ben… als ik dan toch een lijstje ga maken. Ik zou nog wel een racefiets willen, een plek buitenaf samen met anderen om te wonen, weten hoe ik nou op een menselijke en authentieke manier me verhoud tot social media, concrete dingen doen voor anderen omdat ik weet waar zij blij van worden, een baan naast mijn eigen onderneming, weten hoe ik die mensen weet te bereiken waar ik iets voor kan betekenen met ‘zinnig onderweg’, een camper (samen met anderen is ook leuk), volop reizen…. Als ik eenmaal begin te verlangen, blijk ik nog heel veel te verlangen…
Ik ben zo benieuwd naar wat jij zou willen… #durftevragen. Doe je mee? Deel je verlangens. En eens zien wat er gebeurt.
p.s. Oh ja, wat ik ook nog over heb… deze schoenen. Gekocht, maar blijken niet te passen bij Olov. Dus wie wil ze hebben?
