Gearriveerd! Daar aangekomen komt er een rust. Ik ben er. Ik heb het gehaald.
Ik word welkom geheten, ze zijn net aan het thee drinken, of ik ook thee wil…oh… ik dacht dat ik gelijk opgeborgen zou worden in mijn kamertje. Wat? Waar ik vandaan kom? Pff… wat een gepraat. Ik houd me op de vlakte. Ben verbaasd over de gesprekken. Had blijkbaar alleen diepzinnige gepraat verwacht. Zoekend… heilige woorden.
Fijn, de gastenzuster wijst mij mijn kamer. Daar eerst maar eens, met de balkondeuren open, zonnestralen die naar binnen schijnen, vogeltjes die wat zingen….lang uit op bed gelegen. Heerlijk!
De klok. De 1e viering.
Wat een rust. Zitten. Luisteren. Zingen. En weer gaan. Als ik door de gangen loop, voel ik thuiskomen. Hier mag ik zijn. Rust. Vredigheid.
Sobere gangen. Een kruis. Mooie design meubelen. Geen poespas in de kamers. Gewoon, alleen dat wat er moet zijn. Doch goed verzorgd. Je hoeft niet te praten. Je kan wel praten. Al snel voel ik me thuis. Op mn gemak.
En begint er iets te borrelen… dit is dus wat ik wil. Op deze manier een plek bieden aan anderen. Gewoon, er zijn. Langs kunnen komen. Dit moet ik aan Jan vertellen. Maar bellen doen we deze dagen niet. Om echt even afstand te houden. Bellen hebben ze hier liever ook niet. Net als WIFI. Ik vind het prima. Even met mezelf zijn, alleen.
Na een maaltijd, nog een dienst, en thee moment. Lig ik om 21.00 in mijn bed. Lekker slapen. Wekker om 5.30u. Want om 6.00 is de eerste dienst. En nu ik er toch ben….