Meestal borrelt het vanzelf. Vandaag niet. Ik kom niet op gang. Geen zin. Geen inspiratie. Stilgevallen. Heeft het wel zin? Al dat gepost. Wordt het wel wat? Ik luister iets, ik kijk naar buiten, bedenk dat ik ook een rondje kan gaan lopen, maar doe het niet. Ik struin wat op social media rond, me lichtelijk schuldig voelend. Hiervoor breng ik de kleine man toch niet naar de opvang. Ik moet toch werken. Nuttig bezig zijn. Zinnig Onderweg protmoten. Zo wordt het niks.
Ik blijf haken bij de site Kloosterkracht. Mijn oog valt op een uitzending van Stef Bos en een broeder van Schiermonnikoog. Stef Bos is een favoriet. En de broeders ben ik ook benieuwd naar. Onlangs mocht ik in hun oude woonplaats verblijven; Adbij Nieuw Sion. De broeders zijn vertrokken naar Schiermonnikoog, het werd te groot, die Adbij. 7 broeders op zo’n groot oppervlakte. Stef Bos gaat in gesprek met broeder Jos. Over de dag beginnen met dat morgengebed. Hoezo? Zo vraagt hij zich af.
Voor mij is het belangrijk om niet meteen met je eigen ik wakker te worden. Het gaat erom stil te worden voor het leven, voor je hart, voor God. Op die manier de dag beginnen. Waardoor je zelf uit het centrum verdwijnt.
Zo krijgt Stef Bos als antwoord, van broeder Jos
En even later over soberheid in het klooster. Ze lopen over het strand. Bezoeken een kapel. En hebben het over thuiskomen:
Thuis is niet iets fysieks, maar iets wat ik vind in stilte en eenzaamheid. Thuiskomen bij jezelf. In relatie met God
Aldus broeder Jos
Het gaat niet om iets in elkaar flansen, maar het gaat om een grotere werkelijkheid
Nog zo een van broeder Jos
Geen tijd verspillen, met dat wat je niet écht vervult.
en nog een… Broeder Jos
Je snapt ‘t. Ik ben gegrepen. Dit soort uitspraken sporen mij aan. Dit is waarom ik het doe. Die kloosterweekenden, die wandelingen. Als je zelf eens de ervaring hebt gehad van thuiskomen, van stilte, van niet jezelf centraal, maar het Leven. Dan wil je dat delen, dan gun je dat anderen.
(twee andere blogs die ik hierover schreef; Mijn eerste kloosterervaring en meer ademruimte)
Ik gun dat jou.
Even later stuit ik ‘toevallig’ op een andere uitzending. Over die abdij, verlaten door de broeders, maar nu bewoond door gemeenschap Nieuw Sion. Bart Kieft van RTV oost gaat 48uur in retraite en maakt een documentaire over hoe het er nu aan toe gaat. Hij maakt 9 gebedstijden mee. En zegt over de 7minuten stilte, die in elk gebedstijd voorkomen.
De stilte is verpletterend. Maar de radartjes in mijn hoofd blijven maar doorgaan. Waarom zou ik dan de stilte opzoeken?
En toch, aan het einde zegt hij
Na al die interviews en gesprekken, ga ik opgeladen naar huis. Misschien dat die terugkerende momenten van stilte, daar toch een rol in spelen.
En bij het afscheid, blikt hij wat terug. Hij heeft het over die godstoewijding die hij heeft gezien bij de gemeenschap. En ja, dat zet me toch aan het denken…
Bestaat God – vraagteken
Met die vraag gaat hij naar huis.
Dit was mijn stilgevallen maandagochtend. Helemaal zo erg nog niet.
Wil jij ook een kloosterervaring?
We hebben nieuwe data!
Geef je op!
Weet je wat anderen zeggen over hun kloosterervaring?
Er waren meerdere ‘knipoogjes’ van Boven
Ik voel me weer wat opener
Ps. Benieuwd naar de hele uitzending van Stef Bos en Broeder Jos, zie hier
of naar het inkijkje in Abdij Nieuw Sion, zie hier