IK TWIJFEL…

Een kaarsje branden. Om te verstillen, iets los te laten, of ergens voor de bidden.

Moet ik het hele weekend stil zijn?Ik weet niet of ik dat wel kan en wil…?

Vraag van een twijfelende geïnteresseerde voor kloosterweekenden

Het trekt me ergens wel zo’n kloosterweekend. Ik heb er al vaak aangedacht… maar het schrikt me ook af… moet ik het hele weekend stil zijn? Misschien vind ik het wel te zwaar? Pas het me helemaal niet? Hoe ziet zo’n weeekend er dan uit?

Ik snap deze vragen wel! Je wilt wel een beetje weten waar je aan begint. En is dit een manier van bezinnen die bij jou past?

Lees mee en waan je alvast in het klooster… het programma door de ogen van een fictieve gast.

Ik arriveerde rond 15uur ‘s middags in het klooster. Werd verwelkomd en kon op mijn gemak een beetje landen, tas uitpakken, ronddwalen door het klooster, alvast een viering mee maken en de broodmaaltijd nuttigen.

Om 19u is iedereen gearriveerd. We worden welkom geheten, uitleg over het programma, we drinken koffie, maken kennis met elkaar. Er zijn 4-10 andere deelnemers. Die avond maken we horen we ook meer over het thema en over ‘waarom stilte zo belangrijk is ‘. Al weer vroeg liggen we op bed, om 21uur moet het stil zijn in het klooster.

De volgende ochtend ga ik eerst naar het gebed en aansluitend ontbijten we in stilte. Eigenlijk wel net zo fijn en rustig. Ik hoef niks, kan genieten van het eten en wat mijmeren.

De rest van de dag is verdeeld in twee grote blokken.
Blok 1 – Eucharistie, zelf aan de slag met een werkvorm, middaggebed en middagmaaltijd.
Blok 2 – Een stilte wandeling, verder aan de slag met wat ik wil (evt. met behulp van de aangereikte werkvormen), avondgebed.

Na het avondgebed is wat meer ruimte voor ontmoeting. We eten, wisselen wat uit. Maar als je wilt, kan je in stilte eten. Het avondprogramma is facultatief; je kan je terugtrekken op je kamer of mee doen met een programma over ‘de kruiswegstaties’. En wederom is het om 21u stil. Wel zo fijn.

De volgende dag, eigenlijk een herhaling van dag 1.

Met dat verschil – dat iedereen een 1 op 1 gesprek heeft. Al hoe wel dat ik geen prangende vraag had, toch fijn om elkaar te ontmoeten, wat te delen. Aan het einde van deze middag hebben we een terugblik op het weekend… We wisselen uit wat het ons gebracht heeft. Heel verschillend. Ieder is zijn eigen weg gegaan.

Nee… het was geen weekend met alleen maar stilte. Maar wel blokken met stilte en dat was fijn, soms ongemakkelijk, maar dat mag ook… daar moet je soms doorheen. En er was ontmoeting. Waarin je vrij bent te kiezen voor hoeveel ontmoeting je wilt. Wel zo prettig.

En wat het me gebracht heeft… ik hoorde verschillende verhalen: bezinning, een pas op de plaats, ademruimte, een ontmoeting met God, een keus gemaakt, besluiten genomen. Ieder ging zijn eigen weg. En God ging met ieder Zijn eigen weg.

Twijfel je nog steeds… of het bij je past? Neem even contact op, dan sparren we samen en komen we er wel achter of dit al dan niet bij je past!